اثرات معجزه آسای وضو و نماز بر بدن و درمان بیماری‌ها(قسمت پنجم)
وضو و معجزه الهی
طبق کشفیات جدید در نوروفیزیولوژی، تحریکات حسی میزان هوشیاری انسان را بالاتر برده و خواب آلودگی، کسالت و گیجی را از بین می برد.به عنوان مثال، شخصی که در خواب عمیق به سر می برد با صدازدن یا حرکت دادن (تکان) او می توان بیدار نمود.
از طرفی هر چه پیام های حسی بیشتری به مغز ارسال گردد، اثر هوشیار کنندگی آن بالاتر می رود و به عبارت ساده تر، هرچه سطح بیشتری از قشر مغز یعنی بخش وسیع تری از آدمک حسی تحریک شود، هوشیاری بیشتری بدست آمده و قدرت توجّه و تمرکز انسان بیشتر می شود. متوجه می شویم پاره ای از مناطق بدن بوسیله نواحی بزرگی از قشر حسی نشان داده می شوند؛طوری که لب ها بزرگ ترین ناحیه را اشغال می کنند و بعد از آن ها صورت و انگشت شصت دست قرار دارند؛در حالی که سراسر تنه و قسمت های تحتانی بدن به وسیله نواحی نسبتاً کوچکی نشان داده می شوند(آرتورگایتون، فیزیولوژی پزشکی، 1373، به نقل از کریمی یزدی، کوهپایی و ذکری،1390). جالب این که، وسعت این نواحی نسبت مستقیم با تعداد گیرنده های حسی تخصص عمل یافته در ناحیه محیطی مربوطه بدن دارد.به عنوان مثال، تعداد زیادی انتهاهای عصبی تخصص عمل یافته در لب ها و شست یافت می شوند؛ در حالی که فقط معدودی گیرنده در پوست تنه وجود دارند(گانونگ، 1991، مروری بر فیزیولوژی پزشکی، به نقل از کریمی یزدی، کوهپایی و ذکری،1390). نواحی حسی برای دست و قسمت های دهان و اطراف آن بسیار گسترده اند؛در حالی که نواحی قشری برای دریافت حس های تنه و پشت کم هستند. بنابراین، با توجّه به نقشه آدمک حسی، روشن است که وقتی در جریان وضو، داخل دهان، صورت، ساعدها، کف دست ها، جلوی سر و روی پاهای آدمک حسی تحریک شوند؛قسمت اعظم قشر حسی تحریک می شود و هوشیاری به سطح بالایی می رسد؛ در حالی که فقط چیزی حدود 20درصد از سطح بدن مرطوب شده است و اگر شخص به جای وضو، کل بدن خود (یعنی 5برابر مساحت وضو) را می شست، چیز زیادی بر تحریک ناشی از وضو، افزوده نمی شد.به عبارت دیگر اگر برنامه وضو به گونه فعلی نبود و مناطق دیگری از بدن شسته می شدند؛ چنین اثری به دست نمی آمد.وضو با مرطوب کردن 20 درصد از سطح بدن، تقریباً کار مرطوب کردن تمام بدن را انجام می دهد واین موضوع واقعاً یک معجزه است؛ یعنی 20درصد در مقابل 80درصد!در حقیقت شرع مقدس اسلام خواسته است با سهل ترین عمل و کمترین زحمت، بیشترین اثر حاصل شود که همانا نشاط و توجّه کافی برای به جا آوردن نماز است و آن هم با بهترین شیوه تحریک حسی به منظور تولید نشاط، یعنی آب که هم بی خطر بوده و هم بهداشتی است و به علاوه از لحاظ روانی هم خویشاوند است( کریمی یزدی، کوهپایی و ذکری)
